گریختن از شعاع آتشین خورشید بر آب‌های رنگین، تابستان را به ذهن متبادر می‌کند. تاکنون تابستان بهانه‌ای برای غوطه‌ور شدن در آب بوده و اکنون نیز تابستان بهانه‌ای برای مروری بر آثاری با تمرکز بر آب‌تنی و خلق هنر لحظات حاصل از تفرج تابستانی در اطراف آب‌هاست. 

مجموعه طبیعت‌های بی‌جان گارنیک درهاکوپیان، از یک‌سو یادآور سنت‌های ارمنی هستند و از سوی دیگر با اقتباس از آموزه‌های کوبیستی، حال‌و‌هوایی تغزلی را به اثر می‌بخشند.

شیروانی‌های سرخ در فضایی به رنگ آبی ترکیبی از دو رنگ مکمل در کنار هم را نشان می‌دهد. تنه‌‌های نازک درختان در این اثر از حسین محجوبی یادآور تکنیک پرداز هستند که در طی دوران فعالیت او سبب شهرت این هنرمند نیز شدند. محجوبی با رنگ‌های سرد و محو کردن پس‌زمینه‌ تصاویری را خلق می‌کند که می‌توان آن را اثیری نامید.

« همین که اثر را میبینی قند در دلت آب می‌شود، ولی به روی خودت نمی‌آوری. نمی‌خواهی صاحب فعلی بفهمد که چقدر برایت با ارزش است. نمی‌خواهی قیمت را بالا بکشد یا مبادا کاری کنی که اصلا نفروشد. پس بی‌محلی می‌کنی، خودت را می‌زنی به آن راه، می‌روی سراغ مورد بعدی یا شاید هم بروی بیرون و بگی دوباره برمیگردی. در نقش کسی فرو میروی که کمی علاقمند هست ولی هول نشده. نظرش جلب شده، حتی وسوسه شده اما...