مطالب
چگونه هنر نقاشی را از آن خود کنیم

چگونه هنر نقاشی را از آن خود کنیم

ماری هیلمن
ماری هیلمن: پس از مروری بر تحلیل تصاویر، هنری که سریع و بی بندو بار به پیش می تازد

به گزارش آرتیبیشن به نقل از گاردین، هنگامی که بسیاری از فعالیت ها انجام شده اند، حرف ها گفته شده اند، تمامی اصول پایه بررسی شده اند و تمام مباحث کلی و جزیی بحث و به نتیجه رسیده اند!؟ پاسخ در انجام دوباره تمام انها اما به روش خودتان است.

موج مخرب - سال 2011 - ماری هیلمن

Marry Heilman هنر نقاشی را به عنوان یک شغل از اوایل دهه 70 آغاز کرد. این نگاه به گذشته مسیر تاریک و دشوار او را برای آغازی دوباره هنگامی که همه چیز به نظر از پیش مشخص شده می آید را نشان می دهد. آیا موسیقی دانان هم این مساله را احساس می کنند؟ آنها از هم تقلید می کنند، قسمت هایی از گذشته را انکار می کنند، آثار گذشتگان را بازنوازی می کنند، سبک یا روشی جدید را ابداع می کنند، وجهه یا صدا یا ظاهری جدید را با وجود تمام عجایبش به وجود می آورندو هیچ کس تعجب و احساس عجیبی نسبت به آن ندارد مگر هیجان و لذت گوش دادن دوباره به آن. 

ماری هیلمن 1978

در دهه 1970 هنر نقاشی رو به زوال و نابودی رفت، به طوری که به گفته یکی از منتقدین دیگر زمان عزاداری بود، اما با پایان یافتن این دهه این هنر دوباره به عرصه بازگشت و این بار حرفهای جدید زیادی برای گفتن داشت.. Heilman برحسب تصادف به خط مقدم فعالیت ها نزدیک بود، او در خلیج غربی برای مدت همراه Bruce Nauman بود و مدتی را نیز در کنار Richard Serra گذراند. پس از جابجایی به نیویورک، او خود را در احاطه ی هنرمندانی چون Gordon-Matta Clark, Robert Smithon, Jackie Winson وحتی نسل جوان تر همچون Nan Goldin & Corry Clark یافت.

ماری هیلمن 1985

به جای سرشکستگی و پایان دادن به همه چیز، این نزدیکی به مرکز فعالیت ها ی هنری دیگر در پایین شهر برای او آزادی بیشتری را فراهم کرد.مونث بودن بدون شک زندگی را برای او به عنوان یک هنرمند بدون شک سخت تر کرده بود ( حتی در نیویورک و حتی در عصر معاصر) اما این مساله وسعت دید بیشتری را در هنر نقاشی به او داد. حتی از ابتدا هم هیچ چیز خالص و بکری در مورد نقاشی های او وجود نداشت و همین مساله آثارش را خاص می کرد. هنر او هنری انتزاعی برای مردم مصنوعی بالادست نبود. برای Heilman نقاشی برابر خود تصاویر بود.آنها همراه خاطرات و گذشتگان بودند. آثار او نمایانگر رویدادهای واقعی بودند. در خود زندگی داشتند. در آخرین ماههای دهه 70 او چندین اثر بسیار انتزاعی نیز با رنگهای صورتی و مشکی خلق کرد که بسیار جوانانه اما بی ارزش بودند به طوری که منتقدان از آنها تنفر داشتند و آنها را حتی در حد جلد یک آلبوم موسیقی ندانستند.

موسیقی افلاک - ماری هیلمن - 2001

درج دیدگاه
* نشان دهنده فیلد الزامی
دیدگاه ها

دیدگاهی وجود ندارد