دوران قاجار عصر پرفروغ هنر خوشنویسی است،علی‌الخصوص در زمان حکومت ناصرالدین شاه که هنرمندان بزرگی طلوع کرده و تربیت یافتند ، علاقه شخص شاه و اهتمام دولت‌مردان نیز از جمله دلایل این رونق و پیشرفت بود. قطعه‌نویسی و مرقع‌سازی در خطوط مختلف بیش از کتابت مورد توجه خوشنویسان قرار گرفت و آثار نفیسی در قالب قطعات دفتری، چلیپا ،سیاه‌مشق و هنرهای تفننی تولید گردید، به‌طوری‌که بزرگان در مناسبت‌های مختلف مرقعات و قطعات خطی به یکدیگر هبه می‌کردند. در این ایام، سیاه‌مشق‌نویسی بیشتر به رسمیت شناخته شد و هنرمندانی مانند حسینقلی، اسدالله شیرازی، میرحسین خوشنویس‌باشی، میرزا غلامرضا اصفهانی، عباسقلی میرزا باتمانقلیچ و بسیاری دگر در این زمینه خوش درخشیدند. توجه به فضاهای گرافیکی سیاه مشق بیشتر از متن محوری مورد تامل واقع شد و سبب شد تا قیمت یک سیاه مشق ناب با کتابی خطی، مذهب و با عیار برابری نماید که امروزه هم در حراج خانه ها موارد مشابه آن دیده می‌شود. از همین روی مجموعه داران خارجی فارغ از اینکه بتوانند خط فارسی را بخوانند از بابت فرم و فضاهای خلق شده و با نگاهی مدرن به سیاه مشق علاقمند شدند که در نتیجه شاهد آن هستیم که امروزه آثار فاخری از این دسته در موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی خارج از کشور یافت می‌شود. مجموعه حاضر تلاشی برای برقراری ارتباط زیبایی‌شناسانه بین آثار این دوره و مجموعه داران خوش‌قریحه و هنرشناس معاصر است.