جنگ اول جهانی نه فقط تمامی اروپا را به کام خود کشید که زندگی کوتاه اگون شیله، طراح، نقاش و هنرمند چاپ‌گر اتریشی را نیز به شکلی تراژیک پایان داد. 
در دوره‌های مختلف کاری اگون شیله، پیکر انسان، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند. شیله موفق می‌شود این توجه به پیکره‌ی انسان را با تکنیک ویژه‌اش که مبتنی بر دورگیری پیکره‌ها بود تلفیق کند و به نتایج درخشانی برسد که نام او را در تاریخ هنر مدرن ماندگار کرد. در این طراحی که به سال 1914 و نخستین سال جنگ کشیده شده، پیکره با همین خطوط نازک طراحی شده است. حالت چهره آرامش فراوانی را نمایش می‌دهد ولی از سوی دیگر دست‌ها (که در آثار شیله اهمیت فراوان دارند) رنج و درد را به نمایش می‌گذارند. برای شیله که قبل و بعد از این طراحی بارها حضور اغواگرانه‌ی مرگ را در قالب پیکره‌های لاغراندام‌اش تصویر کرده بود، این نگاه سرشار از آرامش در کنار رنج و عذاب ناشی از درد تیرها چندان غریب نیست. 
شیله در نهایت به شکلی تراژیک و در جوانی درگذشت. آیا چهره‌اش در هنگام مرگ همان‌قدر که در این اثر می‌بینیم آرام بود؟ نمی‌دانیم. اما می‌دانیم که چگونه قریانی شقاوتی همه‌گیر شده که جنگ خوانده می‌شود.