پاپ آرت در اواسط دهه ۵۰ میلادى در انگلستان متولد شد. این نهضت زاییده افکار به نوعى ساختارشکن هنرمندانى جوان با پیش زمینه هنر مدرن بود. اصطلاح «پاپ آرت» اولین بار در سال‌های ۵۳-۱۹۵۲به هنگام گفتگو میان هنرمندانی که خود را «گروه مستقل» می‌نامیدند، شکل گرفت. این گروه زیرمجموعه انجمن هنر معاصر لندن بود.
پاپ آرت، فرهنگ مردمی یا علامات بیرونی و ظاهری فرهنگ را بسیار درک و تقدیر می‌کرد. این سبک الزاماً بازتاب‌هاى متریالیسم و مصرف گرایی را نقد نمی‌کند، بلکه به سادگی حضور فراگیر آن را به عنوان یک امر طبیعی، تمیز و تشخیص می‌دهد.
این سبک نقش بسزایى در معرفى کالاهای مصرفی، پاسخ به تبلیغات هوشمند و پایه گذارى اشکال تاثیرگذار رسانه‌هاى گروهى (در آن زمان فیلم، تلویزیون، روزنامه، و مجلات) بازى کرد و همچنین به وسیله روش هاى بیانى ساده و پویا انرژى ارتباطى میان نسل جوان متولد شده بعد از جنگ جهانی دوم را بهبود و ارتباط میان این نسل را استحکام بخشید. پیروان این سبک با قد برافراشتن در مقابل لفظ مبهم و مرموز آبستره، به وسیله زبان تصویری جوانشان، خواهان بیان کردن مثبت اندیشی بعد از دوره‌هاى مشقت و محرومیت اجتماعى بودند.
ریشه ها
در اوائل سال ۱۹۷۰، پاپ آرت، «جنبش مدرنیست» را به کمک سرمایه گذاری مثبت اندیشش با هل دادن مرزها به سوى حداکثر توان این سبگ تکمیل کرد. همچنین به وسیله انعکاس تصویر جامعه معاصر، به این جنبش (مدرنیسم)، پایان داد. زمانی که نسل پُست مدرنیست به نظر سرسخت و پایان ناپذیر به نظر می‌رسید، عدم اعتماد به نفس به عنوان نقطه ضعفى بر آن غالب شد و کم کم جاى خود را به پاپ آرت داد.
پاپ آرت که در ابتدا جوى مهمانى گونه داشت و نه چندان جدى به نظر می‌رسید، در این زمان جایگزین خوبى براى مدرنیسم به حساب آمد و با استفبال گسترده هنرمندان جوان به عنوان سبکى عملى و کاربردى روبرو شد.
دادائیسم و پاپ آرت:
«مارسل دوشامپ» به وسیله معرفی حقیقت «تولید ماشینی کالا» مصرف گرایی معروف «پیکاسو» را به سمت نمایشگاه‌ها هل داد. یک جای بطری، یک پاروی برف، یک لگن ادرار برعکس، اشیائى بودند که آنها را «حاضر و آماده» نامید. بیانی ضدّ هنر که به جنبش هنری «دادا» تعلق داشت.
نئودادا یا پاپ آرت نخستین:
هنرمندان پاپ آرت نخستین، به دنباله روی از دوشامپ در سال ۱۹۵۰ به یکی کردن یا بازتولید سه بعدی أشیا پرداختند. «قوطی‌های آبجو» جسپر جونز (۱۹۶۰) و «تخت» روبرت روشنبرگ (۱۹۵۵) دو اثر مهم این دوران هستند. این آفرینش‌ها در طول سال‌های سازندگیشان، «نئودادا» نامیده شدند. امروز آن را «پیش پاپ آرت» (پری‌پاپ آرت) یا «پاپ آرت نخستین» می‌نامیم.
مشخصات پاپ آرت کدامند؟
– شبیه سازی قابل تشخیص برگرفته از رسانه‌ها و فرآورده‌های مردمی
– معمولا رنگ‌های بسیار باز و روشن
– تصاویر تخت تاثیر گرفته از کتاب‌های کمیک و عکس‌های روزنامه‌ها
– تصویر چهره‌های معروف یا شخصیت‌های تخیلی در کتاب‌هاى کمیک و تبلیغات
– در مجسمه سازى، بدعت به کار گرفتن رسانه (مدیا)
هنرمندان پاپ آرت در انگلستان:
گروه مستقل (زیر مجموعه انجمن هنر معاصر)
- ریچارد همیلتون
- ادواردو پااولوتزى
- پیتر بلیک
- جان مک هِیل
- لورنس الُوِی
- پیتر رینر بنهم
- ریچارد اسمیت
- جان تامپسن
معاصران جوان (کالج سلطنتی هنر):
- آر.بی.کیتج
- پیتر فیلیپس
- بیلی اپل (بَری بتس)
- دِرک بُشیر
- پاتریک کانفیلد
- دیوید هاکنى
- آلن جونز
- نورمن تُینتُن
هنرمندان پاپ آرت در آمریکا:
- روی لیختنستاین
- اندی وارهل
- روبرت ایندیانا
- جورج برشت
- ماریسُل (اسکُبار)
- تام وِسِلمن
- ماریجُری اِستریدر
- آلن دِآرکانجلو
- کلیس اُلدنبرگ – فرآورده‌های معمول سخته شده از مواد نامتعارف
- جورج سگال – مواد گچ گرفتن بدن در اشیاء و محیط روزمره
- جیمز رُزِنکویست – نقاشی‌‌‌هایى که به نظر کلاژى از تبلیغات متفاوت می‌رسید.
- رزالین درِکسلِر – ستاره‌هاى پاپ و عناوین معاصر
پاپ آرت در کالیفرنیا:
- بیلی ال بَنگستن
- ادوارد کیِنهلز
- والاس برمن
- جان وِسلی
- جِس کالینس