آرش تنهایی صاحب امتیاز و مدیر مسئول دو ماهنامه‌ی آنگاه گفت: «موضوع این شماره‌ی نشریه "کافه و کافه‌نشینی" است و هدفش بررسی پاتوق‌ها، قهوه‌خانه‌ها و فضاهای شهری است که محل تلاقی انسان‌هاست.» در این مجله معماران، نقاشان، فیلمسازان، اهالی تئاتر و جامعه‌شناسان از منظرهای متفاوت به این سوژه‌ی واحد نگاه کرده‌اند و هر کدام قصه‌ی خودشان را درباره‌ی کافه گفته‌اند. برخی دیگر هم از کافه عکاسی کرده‌اند.»
او در ادامه افزود: «در این شماره به مفهوم کلی پاتوق‌ها از زمان صفوی و قهوه‌خانه تا به امروز نگاه شده است. به نظرم هر سوژه می‌تواند بهانه‌ای باشد تا از زوایای گوناگون به موضوعی واحد نگاه کنیم.»
وی در زمینه‌ی مخاطب‌شناسی این نشریه اظهار کرد: «می‌خواهیم مجله‌ای برای قشر کتاب‌خوان و فرهنگی جامعه تولید کنیم که آرشیو و نگهداری شود و قرار نیست تاریخ مصرف داشته باشد، این کار در حقیقت مستندسازی سوژه‌ها در دوره‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم. ما همیشه به ماضی‌های استمراری توجه می‌کنیم، اتفاقی که در گذشته رخ داده و اثر آن تا به امروز برجای مانده است.»
این هنرمند عرصه‌ی گرافیک در ادامه خاطرنشان کرد: «آنگاه یک نشریه‌ی فرهنگی و هنری است که در ادامه‌ی کتاب هفته، مجله‌ی هنر و اندیشه و دیگر نشریات فرهنگی و هنری حرکت می‌کند. این مجله قرار است محل تلاقی ادبیات و هنر باشد؛ کسانی‌که در گرایش‌های گوناگون هنری اشتغال دارند، دانشجویان هنر، مدیران هنری و علاقه‌مندان هنر مخاطبانی هستند که مجله برایشان تولید می‌شود.»
این مدرس هنر در خصوص محتوای شماره‌ی نخست این نشریه بیان کرد: «کافه‌نشینی و ارتباط آن با خلق آثار هنری برایمان اهمیت داشت و در مقاله‌ای نیز به تأثیر کافه‌نشینی بر خلاقیت پرداخته‌ایم. در این شماره مکان‌نگاری‌هایی هم صورت گرفته و کافه‌های معروف و مطرح ایران ثبت شده است. همچنین در مقاله‌ای دیگر به نقاشی‌های ادوارد هاپر و تأثیر فضای کافه بر آثار او پرداخته‌ایم. ما سعی کرده‌ایم به شهرهای گوناگون از جمله تبریز، اصفهان، ایلام و کشورهایی نظیر ترکیه، سوریه و شهرهای اروپا نگاه کنیم و بررسی کنیم که کافه‌های هر کدام از این مناطق چه ویژگی‌هایی دارند. به موضوعات بینارشته‌ای هم در این نشریه پرداخته شده است. از آنجا که در کشور ما مجلات تخصصی درحوزه‌ی سینما، موسیقی و تجسمی وجود داشت، خواستیم مجله‌ای داشته باشیم که محل تلاقی این رشته‌ها باشد. ممکن است که یک گرافیست علاقه داشته باشد که درباره‌ی دنیای سینما و تئاتر هم بداند، بنا بر این می‌تواند با مراجعه به این نشریه که رویکردی بینابینی دارد، از این مباحث مطلع شود.»
تنهایی در همین زمینه افزود: «ما علاوه‌بر تحریریه‌ی متنی، یک تحریریه‌ی تصویری هم داریم؛ برای مثال، وقتی درمورد پاتوق در نمایش‌نامه‌های اسماعیل خلج مطلبی تهیه کردیم، سعی کردیم که جلد کتاب‌ها، پوسترها و آثاری که سال‌ها پیش خلق شده است و دیگر دیده نشده‌اند را هم در نشریه بیاوریم. این بخش مجله‌مان به‌مرور تقویت خواهد شد. من خودم در جایگاه یک طراح گرافیک، همیشه از گرافیک مطبوعات ناراضی بودم و احساس می‌کردم که گرافیک مطبوعاتمان، برخلاف نویسندگی و ژورنالیسم، پیشرفت چندانی نکرده و درجا زده است.»
آرش تنهایی در پایان با اشاره به بخشی از محتوای این نشریه گفت: «آقای ناصر فکوهی از خاطراتشان در پاریس و خیابان سن‌ژرمن گفته است و بر تأثیر کافه‌ها در اتفاقات فرهنگی و اجتماعی تأکید می‌کند. آقای محیط‌طباطبایی تاریخچه‌ی قهوه‌خانه‌ها و مسیر رسیدن به کافه‌ها را بررسی کرده است. همچنین با آقای درم‌بخش در جایگاه هنرمندی که همیشه در کافه‌ها کاریکاتور کشیده، گفت‌وگو کرده‌ایم که فعالیتش در نشریه‌ی توفیق و حضورش در همه‌‌ی کافه‌هایی که در آن‌ها کاریکاتور کشیده را بازگو کرده است. در مجموع مطالب این شماره فهرست بلندی است که هر کدام از زاویه‌ای به کافه‌نشینی نگاه کرده‌اند. می‌توانم بگویم اگر بیست درصد مطالب ما معمولی باشد، هشتاد درصد آن خواندنی و متفاوت است.»
گفتنی است، نخستین شماره‌ی دوماهنامه‌ی آنگاه، ساعت 18 چهارشنبه 26 آبان طی مراسمی در تالار شهناز خانه‌ی هنرمندان ایران رونمایی خواهد شد.
منبع: ایلنا