"بهزاد گلپایگانی" نقاش و طراح گرافیک 1317 در تهران بدنیا آمد. تحصیلات هنری را در سال 1336 از هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران در رشته نقاشی آغاز و سپس در دانشکده هنرهای تزئینی تهران و سپس در هنرهای زیبای پاریس ادامه داد. وی با دانشگاه آزاد (پیش از تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی) ، مجتمع ادبیات و علوم انسانی ، انتشارات فرانکلین و نشریات پیک ، کتابخانه ملی ایران و ... همکاری داشته است. در تجربیات خود سبکهای متفاوتی را تجربه نمود که بارزترین آنها با تمرکز بر حروف نسخ فارسی صورت پذیرفت و در دهه پنجاه شمسی نقطه آغازی در شکل گیری "تایپوگرافی نوین فارسی" را بنا نهاد.

جلد کتاب هایی که او با استفاده از حروف چاپی نسخ پدید آورد در آن دوره با شکستن شیوه های قدیمی و کلیشه ای "لی اوت" روشی چشم گیر و متمایز را بوجود آورد که همچنان توسط بسیاری از هنرمندان معاصر دنبال می شود. در آثار گرافیک او حروف تنها کلمات را بوجود نمی آورند بلکه از لحاظ بصری نیز گویای محتوا هستند.

او همچنین قریب به 60 نقاشی با بهره از حروف تهیه کرد که آنها را در دو نمایشگاه انفرادی از جمله "سپید بر سپید" که سال 1354 در انجمن روابط فرهنگی ایران و فرانسه برگزار کرد به نمایش گذاشت. او در این مجموعه به طور خاص بروی حرف "هـ" توجه ویژه ای داشته و نمایشگاهش را با عنوان "هـ ی همه تا هـ ی هیچ" همراه کرد. در اکثر آثاراین مجموعه با استفاده از ویژگیهای بصری این حرف ترکیبهایی نو و منحصر به فرد را پدید آورد. دیگر مشخصه این مجموعه پرهیز از بکارگیری رنگ می باشد. فرم ها با اختلاف سطح چند میلیمتری بروی تخته های سفید چوبی دیده می شوند. همچنین در تعدادی از تابلوها از رنگ سیاه و یا ورقه های مسی و فولادی استفاده شده بود. او در تشریح دلیل استفاده از حرف هـ می گوید:

این "هـ" ها ، "هـ" هستی هستند ، در واقع "هـ" یعنی همه چیز ، "هـ" یعنی قسمتی از هیچ ، "هـ" یعنی قسمتی از هستی "هـ" یعنی نفس تازه کردن "هـ" را نمی شود نوشت ، می شود نشان داد مثل خود نفس کشیدن. این "هـ" ها خود ما هستیم که وجود داریم ، زندگی می کنیم و نفس می کشیم ..

وی جدا از مجموعه حروف که عاری از رنگ بود تجربیاتی در سبک "سقاخانه" وهمچنین آثاری رنگارنگ متمایل به "آپ آرت" دارد. در مجموعه ذکر شده 5 اثر بوجود آمد که مملو از نقوش هندسی و رنگهایی تخت و زنده هستند.

گلپایگانی در مقاطع مختلفی تحصیلات عالی خود را در ایران و فرانسه نیمه کاره رها کرد، معتقد بود با صاحب گالری ها و دست اندر کاران نیز به دلیل ضوابط تجاری و تشریفات فراوان تفاهمی ندارد. از اینرو از بسیاری از همدوره ای های خود شهرت کمتری کسب کرد و خود را در میان جماعت اهل هنر غریبه می دید.

هنگامی که ایده هایش را برای تهیه مجموعه بعدی خود که شامل به "حجم" کشیدن "هـ" و حروف دیگر بود را می پروراند در سال 1360 دچار سکته مغزی شد و در حالی که نیم بدنش فلج بود چهار سال و نیم را در بستر بیماری گذراند و در نهایت در 28 آذر 1364 درگذشت.

بسیاری از نقاشی های او نزد یکی از دوستانش نگه داری می شد که در فضای متشنج سالهای ابتدایی پس از انقلاب از ایران خارج شد. نکته تامل برانگیز در این رابطه با این بود که متاسفانه کلیه تابلوها توسط نهاد های دولتی تصرف و پس از درگذشت گلپایگانی به حراج گذاشته شد. تلاشهای خانواده او به دلیل نداشتن مدرک مکتوب از در امانت بودن آثار به نتیجه ای نرسید.

از دو فرزند بهزاد گلپایگانی هم اکنون "فرزاد" در زمینه موسیقی و هنرهای تجسمی فعالیت دارد.