در اینجا تاریخچه مکتب سقاخانه را میخوانید اگرچه برای آغاز این جنبش روایت‌های متفاوتی وجود دارد اما برای اولین بار کریم امامی، در یادداشتی برای نمایشگاه نقاشانی چون حسین زنده رودی، مسعود قندریز، پرویز تناولی، فرامرز پیلارام، مسعود عربشاهی، ژازه تباتبایی صادق تبریزی کلمۀ سقاخانه را بکار برد.
یک متخصص هنربین برای شروع کار خود صرفا بخش‌هایی که همۀ هنرمندان به آن اهمیت می‌دهند و یا از همۀ ما می‌خواهند که به آن نگاه کنیم را وارسی نمی‌کند، او تمامی اثر از نقاط کانونی گرفته تا تمامی حواشی و گوشه و بالا و پایین اثر را بررسی می‌کند و جزییات اثر را مورد توجه قرار می‌دهد. همه چیز بدون توجه به اینکه هنرمند چه‌کسی است و یا اینکه هنرمند به‌دنبال چه هدف و یا چه عنوانی در هنر است در آن حل می‌شود و در نهایت در زوایای مختلف کنکاش می‌کند و خود بخشی از اثر خلق شده می‌شود
پیکاسو و ریورا هر دو در 1917 و 1920 به ترتیب به ایتالیا سفر کردند و پس از جنگ خواهان بازگشت به همان سبک کلاسیک بودند. برای این کار و همینطور ایدئولوژی سیاسی آمریکای لاتین و به‌منظور پایداری و ثبات در آوانگارد فرانسوی پیکاسو و ریورا نقاشی‌هایی بیاد ماندنی در سال‌های 1920 به تصویر کشیدند که تفسیر مجددی از دوران باستان بود. فرهنگ یونانی و رومی را پیکاسو و فرهنگ مایایی آمریکایی باستانی را ریورا نشان داد.
ارزشمندی یک اثر هنری تابعی از متغیرها و عوامل مختلف است که در این بین زمان یکی از مهمترین آنهاست. "زمان" همانطورکه بر تمامی پدیده‌های اطراف ما اثرگذار است به صورت‌های گوناگونی می‌تواند بر ارزش یک اثرهنری تاثیرگذار باشد. برخی از این عوامل عبارتند از: دوران طلایی هنرمند، مسئله مرور زمان، زمان رونمایی اثر و...
از جمله توصیه‌هایی که به هنرجویان جوان می‌توان کرد تمرین و تقویت مهارت‌ها، استفاده از تکنیک‌ها و ابزارهای مختلف، نظرخواهی از نزدیکان و درخواست نقد و نظر از هنرمندان دیگر و پذیرای انتقاد آنها، تمرکز بر علایق مشخص خود و نهایتا رسیدن به سبک شخصی و سپس انتشار آثارهنری و ارتباط خوب با مخاطبان و گالری‌های هنر می‌توان ذکر کرد.
